SALEZJAŃSKI WYJAZD Z LUBLINA DO WOJAKA SZWEJKA
(14–16 lipca 2017)
Niemalże w połowie miesiąca lipca grupa parafian z Lublina wyruszyła na wycieczkę, która okazała się bardzo ciekawa i bogata w turystyczne atrakcje. Każdy dzień przynosił zachwyt nad nowymi miejscami, ubogacenie historią Polski ukrytą w zwiedzanych zamkach, pałacach, kościołach i klasztorach. A oto nasz program:
Piątek:
Wyruszyliśmy z Lublina parafialnym busem. Kierownikiem wycieczki, a jednocześnie także kierowcą był ks. Janusz Goraj. Pierwszy przystanek to pałac Czartoryskich w Sieniawie. Zapoznając się z jego historią, zwróciliśmy szczególną uwagę na postać bł. Augusta Czartoryskiego, słynnego potomka magnackiego rodu Czartoryskich, który – zakochany w księdzu Bosko – postanowił porzucić rodzinną fortunę i zaszczyty i pójść za głosem powołania kapłańskiego jako zakonnik salezjanin. W Sieniawie bywał wielokrotnie, tu została pochowana jego matka, gdy miał zaledwie 6 lat. Tutaj też pochowano go po przedwczesnej śmierci w wieku 35 lat.
Drugi przystanek to zamek Sapiehów w Krasiczynie. Zwiedzaliśmy go z zapartym tchem ze względu na jego wielkość i piękno, jak również historyczny ogród. Wielki smutek ogarnął nas, gdy przewodnik uświadomił nam ogrom zniszczeń, jakich dokonała tu „sowiecka dzicz” na początku II wojny światowej. W pomieszczeniach właściwie nie zachowało się prawie nic oryginalnego, wszystko zostało przez sowietów porąbane, spalone, nawet kości zmarłych były wyciągane z sarkofagów i rozrzucane. W jednym z pomieszczeń zamku znajduje się wystawa poświęcona słynnemu potomkowi rodu, którym jest słynny kardynał krakowski Adam Sapieha. Z przyjemnością spacerowaliśmy po wielkim ogrodzie zamkowym pełnym starych drzew. W pałacowej restauracji mieliśmy przyjemność spożyć obiad, gdzie dotarł do nas nasz dawny duszpasterz ks. Adam Wiącek.
Następnie udaliśmy się do Przemyśla. Zamieszkaliśmy w opactwie sióstr benedyktynek, które zapewniły nam nie tylko dach nad głową, ale również pyszne posiłki, nie mówiąc o przyjemności spacerowania po zakonnym ogrodzie i Mszy świętej odprawianej w pięknym zabytkowym kościele na terenie opactwa.
Kto miał siły, po kolacji wyruszył na wieczorny spacer po Przemyślu.
Sobota:
Całą sobotę poświęciliśmy na zwiedzanie Przemyśla. To uroczo położone miasto nad Sanem ma ogromną liczbę zabytków, nie sposób ich zwiedzić w jeden dzień. Jedynie wymienię to, co udało nam się – również dzięki towarzystwu zaprzyjaźnionej s. Teresy służebniczki – zobaczyć i podziwiać: katedra wraz z podziemiami, dzwonnicą i wieżą widokową, katedra greckokatolicka, kościół karmelitów, kościół franciszkanów oraz franciszkanów reformatów i zamek. W katedrze mieliśmy zaszczyt porozmawiać z arcybiskupem Adamem Michalikiem, który przechodząc zatrzymał się przy nas i uzupełnił naszą wiedzę o historii katedry, pomodlił się z nami i udzielił błogosławieństwa. Osobną część naszych turystycznych ścieżek stanowiły słynne, największe w Polsce forty obronne. Nie ominęliśmy też przemyskiego Rynku z pomnikiem Jana Pawła II oraz… dobrego wojaka Szwejka. W międzyczasie wzmacnialiśmy nasze siły lodami, kawą, a w końcu i niezłą pizzą.
Na koniec sobotniej trasy trafiliśmy do pięknego kościoła księży salezjanów. Już wcześniej zapoznani bliżej z postacią ks. Augusta Czartoryskiego, z wiarą modliliśmy się przy relikwiach tego błogosławionego, które kościół pw. Św. Józefa przechowuje.
Niedziela:
Po rannej Mszy świętej oraz śniadaniu wyruszyliśmy na uroczo położoną Kalwarię Pacławską. Ojcowie Franciszkanie mają tu piękny kościół i klasztor wraz z nowicjatem. Do tego sanktuarium od wieków pielgrzymują ludzie południowo – wschodniej Polski, przyciągani cudownym obrazem Matki Bożej oraz kapliczkami – stacjami drogi krzyżowej i dróżkami Maryjnymi. Spędziliśmy tu dużo czasu na modlitwie i spacerach, skorzystaliśmy też z wyśmienitej kuchni w Domu Pielgrzyma. Duch franciszkański połączył się w radości z salezjańskim, gdy dowiedzieliśmy się, że w sobotę 22 lipca przybędzie tu ok. 1300 młodzieży i przez cały tydzień będą tu mieć zapewnioną strawę dla ducha i ciała. Warunki do takich spotkań latem wydają się być tutaj wyśmienite.
Po obiedzie nasz „wesoły autobus” wyruszył w drogę powrotną do Lublina. Z modlitwą i piosenką, wdzięczni Bogu za wspólnie spędzony ten czas, piękną pogodę oraz za ks. Janusza, który nam tę wycieczkę zorganizował.
Bogusława Harden
