5 lipca 2019

W piątek (5 lipca) 8 osób – członków Stowarzyszenia Współpracowników Salezjańskich przy naszej Parafii wraz z księdzem Januszem wyruszyło zwiedzać sanktuaria Polesia Lubelskiego. Ten malowniczy zakątek Polski usytuowany wzdłuż Bugu i wschodniej granicy Polski kryje wiele ciekawostek z historii naszej Ojczyzny jej kultury i religii. Na tych ziemiach przez pokolenia zamieszkiwała ludność różniąca się religijnie i kulturowo. Była to ludność polska, ukraińska i żydowska. Stąd do dziś używamy określenia: obszar trzech kultur.

Pierwszym miastem – przystankiem naszej wędrówki była Włodawa. Tu w Muzeum Zespołu Synagogalnego oglądaliśmy jedyny w kraju i Europie kompleks trzech zabytkowych synagog będących pamiątką po dawnej gminie żydowskiej. We wnętrzu Wielkiej Synagogi zachowała się szafa ołtarzowa z roku 1936 służąca do przechowywania zwojów tory. W Małej Synagodze znajdowała się szkoła talmudyczna, której odtworzone wnętrze wprowadza zwiedzających w świat kultury żydowskiej. Jest tutaj też ciekawa wystawa zdjęć z Jerozolimy autorstwa Pawła Figurskiego oraz ekspozycja przedstawiająca wnętrza chat ze wsi włodawskiej pod tytułem Chłopskie pielgrzymowanie. Z muzeum przeszliśmy na krótką modlitwę do kościoła ojców Paulinów.

Drugim przystankiem naszej wędrówki była miejscowość Jabłeczna, w której znajduje się Monastyr - zespół cerkwi i klasztoru prawosławnego. Z oddali przyciągają wzrok złocone kopuły cerkwi, której historia sięga XV wieku. Legenda głosi, że świątynia powstała w miejscu, gdzie zatrzymała się płynąca Bugiem ikona z wizerunkiem świętego Onufrego.

Przez wieki klasztor w Jabłecznej był ostoją religii prawosławnej, jedynym męskim klasztorem prawosławnym na terenie Polski. Obecnie przyciąga tłumy wiernych w czasie uroczystości religijnych, najwięcej 24 i 25 czerwca w święto patrona klasztoru św. Onufrego.

Z Jabłecznej droga powiodła nas do Kodnia, gdzie zaplanowaliśmy zwiedzanie sanktuarium i nocleg. Sanktuarium z obrazem Matki Bożej Kodeńskiej zwanej też Królową Podlasia przyciąga codziennie licznych pielgrzymów: tu przed cudownym obrazem wypraszają łaski, dziękują za opiekę i pomoc w rozwiązywaniu życiowych trosk.

Historia obecności tego obrazu w tym sanktuarium jest zadziwiająca. W 1629 roku właściciel Kodnia Mikołaj Sapieha rozpoczął budowę kościoła. Nagła choroba, a potem omodlone uzdrowienie skłoniły go do pielgrzymki dziękczynnej do papieża. Tam oczy jego przykuł cudowny obraz, i nie mógł zwalczyć pokusy zabrania obrazu do Polski. Po latach, gdy papież wybaczył mu ten grzech uzyskał zgodę na umieszczenie obrazu w wybudowanym przez siebie kościele w Kodniu. Kościół ten pod wezwaniem św. Anny w roku 1973 zyskał status bazyliki mniejszej. Wokół kościoła na dawnych terenach zamku Sapiehów mogliśmy wędrować drogą krzyżową rozważając kolejne stacje podczas męki Pana Jezusa, a w znajdującym się w ogrodach kościele Świętego Ducha podziwiać jedyny w swoim rodzaju krucyfiks z uśmiechniętą twarzą Jezusa. Tym uśmiechem zaprasza nas do równie radosnego przyjmowania naszych codziennych krzyży, pamiętając że na końcu trudnej drogi czeka nas zwycięstwo w Bogu.

Na koniec powędrowaliśmy nad Bug chłonąć jego malownicze zakola, szum i blaski słońca odbijającego się w wodzie.

Przed opuszczeniem tego cudownego miejsca wróciliśmy pożegnać Matkę Bożą skrytą w tym pięknym obrazie. Zapewne każdy z nas klęcząc przed cudownym obrazem szeptał słowa modlitwy do Matki Bożej Kodeńskiej. Po dniu pełnym wrażeń przyszedł mocny sen i wypoczynek u Sióstr Sercanek.

W sobotę (6 lipca) wyruszyliśmy do wsi Kostomłoty zwiedzić jedyną na świecie Parafię Unicką pod wezwaniem św. męczennika Nikity. Historia cerkwi sięga 1631 roku. Przez lata przeszła wiele historycznych burz. Przez pewien czas, w okresie rozbiorów Polski, włączona do kościoła prawosławnego przez rząd carski, a od roku 1927 zwraca się do obrządku bizantyjsko-słowiańskiego.

Obecnie Sanktuarium Unitów Podlaskich odwiedza rocznie około 70 tysięcy pielgrzymów. Przy parafii istnieje Centrum Ekumeniczne, w którym krzewiona jest idea powszechności kościoła w różnorodności tradycji liturgicznych.

Z Kostomłotów droga zawiodła nas do Sanktuarium Męczenników Podlaskich w Pratulinie.

Znajdują się tam relikwie 13 unitów zamordowanych 24 stycznia 1874 roku przez Kozaków, wysłanych przez carat, aby przekazać cerkiew w ręce prawosławnych. W roku 1998 Papież Jan Paweł II dokonał uroczystości beatyfikacji poległych za wiarę. Obecnie relikwie błogosławionych znajdują się w ołtarzu Sanktuarium.

Ostatnim przystankiem naszej trasy był Chełm, którego centralnym dla nas punktem odwiedzin stało się Sanktuarium Maryjne na Górze Chełmskiej – górująca nad miastem późnobarokowa Bazylika p.w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Z tej góry podziwialiśmy panoramę miasta, a niektórzy weszli na wieżę obok kościoła, by sięgnąć niemalże chmur i aby w ten sposób być jakby bliżej Boga.

Wokół piękne rzeźby Drogi Krzyżowej, a przed wejściem do bazyliki wspaniałe powitanie pielgrzymów, słowami, które ukazują nam istotę i sens wspólnej modlitwy w świątyni. Warto pamiętać te słowa w chwilach siły, ale i słabości, które nie są nam obce. To piękne słowa pełne ludzkiej i Bożej mądrości skierowane do każdego z nas!

Krystyna Przytuła

WITAM

To jest Dom Boga.

Bóg wita Cię z Twoją radością i z Twoim bólem,

Z Twoim sukcesem i Twoją porażką,

Twoją nadzieją i Twoim oszukiwaniem się.

Kimkolwiek jesteś, jesteś tu mile widziany!

Podążaj za pokoleniami ludzi, którzy ukochali ten Kościół

Którzy zbudowali go,

którzy go upiększali,

którzy modlili się tutaj.

Uszanuj to miejsce, zwiedzaj w spokoju.

Jeśli wierzysz módl się!

Jeśli poszukujesz, poddaj się zadumie!

Jeśli masz wątpliwości, proś o światło!

Jeśli cierpisz, proś o siłę!

Jeśli jesteś radosny, dziękuj.

I niechaj ta radość Cię umacnia!

Kimkolwiek jesteś, Bóg wita Ciebie.

I niechaj w obcowaniu z Bogiem spływa na Ciebie Jego łaska.

ZOBACZ GALERIĘ ZDJĘĆ

(Kliknij na zdjęcie, aby powiekszyć)